Je bent niet wie je denkt

Wie ben je nu werkelijk? Een verzameling gedachten? Of is er meer? Je verstand staat je in de weg om jezelf echt te leren kennen. Als je ontdekt wat er achter je gedachten zit, vind je rust, tevredenheid, vertrouwen en geluk.

Je brein is een op hol geslagen computer.

Laten we eerlijk zijn: je hebt je gedachten niet meer in de hand. Als je dat wel had, kon je je gedachten uitzetten als je wilde. Maar dat kun je niet: ze blijven op je inhameren, ook als je er niet om hebt gevraagd.

Je zet je brein aan wanneer je opstaat en onmiddellijk verschijnen ze. J

Deze zijn voornamelijk storend of negatief. De ene keer geven ze waarschuwingen: “Vergeet niet je sleutels mee te nemen.” De andere keer geven ze je opdrachten: “Je moet je zorgen maken over de toekomst.” Ten slotte geven ze je regelmatig zelfkritiek: “Je moet eens wat minder lui zijn.” 

En elke keer als je  een gedachte verwijdert, verschijnt er onmiddellijk weer een nieuwe.  Je hebt je computer – je brein – niet meer in de hand: hij is zichzelf aan het besturen. En jij kunt alleen maar toekijken…

Wat zou er gebeuren als je al die gedachten niet meer serieus nam? Je weet dat het overgrote deel je toch nergens brengt. Wat zou er gebeuren als je al die opdrachten, kritiek en stress gewoon negeert? Het antwoord: helemaal niets.

Je doet nog steeds wat je moet doen. Je zult je niet verslapen en ook niets vergeten. Hooguit vergeet je je zorgen te maken, maar dat is alleen maar goed. 

Wat blijft er over als je je negatieve gedachten niet meer serieus neemt? Iets heel moois: rust, tevredenheid en zelfvertrouwen. Precies het tegenovergestelde van wat je krijgt als je die negatieve gedachten wel volgt.

Sommige mensen zeggen: “Maar zo ben ik nu eenmaal. Ik ben wat ik denk.” Dat is absoluut zever. Je bent niet je gedachten. Wil je bewijs? Hier komt het. Geloof je nog hetzelfde als tien jaar geleden? Waarschijnlijk niet. Je hebt inmiddels andere overtuigingen, meningen en ideeën gekregen. Ben je dan iemand anders geworden? Nee toch? Je bent nog steeds wie je was. Je hebt geen ander lichaam of andere identiteit gekregen. Je denkthooguit iets anders. Je bent niet wat je denkt…

Wie ben je dan wel, los van je gedachten? Wie zit er achter je meningen, overtuigingen en denkkronkels? Wie is die persoon?

Eén ding weet ik zeker: wie je werkelijk bent, ontdek je nooit als je je laat afleiden door al die gedachten in je hoofd. Je gedachten zijn als keffende teckels die continue aandacht vragen: “Kijk naar mij! Luister naar wat ik zeg! Let op – ik heb iets belangrijks!” En die teckels zijn met duizenden gekomen om je aandacht op te eisen.

Mijn suggestie zou zijn om al die teckels te negeren, dan verdwijnen ze vanzelf. Ze leven namelijk op aandacht. Geen aandacht – geen teckels. Als dat je lukt, kun je je aandacht richten op wat er achter die gedachten zit. Wie je bent, los van je verstand. En dan vind je daar rust, kalmte, tevredenheid en geluk.

Zolang je elke seconde aandacht blijft besteden aan die keffende groep aandachtsjunkies, zul je die rust nooit vinden. Teckels zijn van nature altijd onrustig. Je gedachten dus ook.

Niet voor iedereen.

Jezelf loskoppelen van je gedachten is – zoals gezegd – een radicaal concept en niet voor iedereen. Je kunt ook proberen je gedachten te sturen. Dat is minder ingrijpend en werkt voor de meeste mensen beter.

Als je erachter komt dat een groot deel van je gedachten je niet gelukkig maken, dan is het tijd voor de volgende stap. Met meer denken los je het probleem niet op, want je verstand heeft het juist veroorzaakt. Anders denken helpt wel. Hoe denk jij daarover?