Je zou kunnen zeggen dat een kantelpunt is wanneer je eigenlijk verhuist van een fascinatie van het Mij, naar een interesse in beweging in het Zijn-zelf. 

Wat ik hiermee bedoel is, is als die geest stil wordt dan is het mogelijk om een soort langzaam bewegende bijna musicale patronen gewaar te worden die er zijn voor er dingen verworden tot gevoelens, of emoties, of gedachten, of objecten, of meningen.

Dus voor dat het IK tot een constructie wordt, is het mogelijk om die onderstroom die bijna stilstaat maar toch net nog dynamisch is, gewaar te worden. 

Als daar de interesse naartoe gaat, dan is dat, naar mijn smaak, veel interessanter dan de emoties, en de meningen.. en dat soort zaken, maar dan gaat er ook iets in je systeem veranderen, je gaat daarvan houden, meer dan van Mij.

Het Mij daar zit iets (vanuit dat diepere gewaarzijn) daar zit iets lelijks in, iets bijna vijandigs naar al het andere, daar wordt de scheiding gemaakt tussen Mij-Niet Mij, Ik-Niet Ik, terwijl in die basisbewegingen of die oer-bewegingen, daar is helemaal geen onderscheidt te maken. 

Je kunt niet eens zeggen dat jij gewaar bent van dat Zijn, het is meer het Zijn dat zich gewaar is van zichzelf, want daar is nog geen breuk, het is daar nog non-duaal.

Waardoor der, in wat er nog actief is van wat we mind noemen een continue stille verwondering is of een vraagteken. Het is heel stil, het is heel rijk en naar mijn beleving duizend keer intessanter dan het Ik-vind dit of Ik-wil dat of ik wil dat niet, wat allemaal een bepaalde grofheid heeft, niet dat dit niet mag of slecht is, maar its kind of boring.

Terwijl die diepte, die zomaar uit zichzelf beweegt, dat is iets anders, als je daar een keer komt (alsof het een plek is) dan merk je, hoe we eigenlijk de hele tijd aan die oppervlakte bezig zijn, waar de rimpelingen en de golfjes zitten en dat we die 30km die daaronder zitten helemaal niet kennen, daar komen we eigenlijk alleen in de droomloze slaap, maar dan zijn we daar niet bij, je rust er lekker van uit maar je beleeft eigenlijk niks. Maar je kunt daar dus ook wakker bij zijn, wat Ramana wel eens “wakefull sleep of sleepfull wakefullness noemde..

Wat ik hier mee wil zeggen is, dat je peilloos veel dieper bent, dan je probleempjes over je relatie, je werk, je gezondheid.. of waar dat soort zaken zich allemaal afspelen of wat de buren vinden, ik geef er niet om, ik ben de peilloze diepte laat ze maar wat van mij vinden, ze kennen mij helemaal niet, ze kennen alleen een uiterlijk masker, wat ze vooral zelf in mekaar zetten, want ik heb niet zo het idee dat ik mijn best doe om iets voor te stellen, en wat er zogenaamd bereikt wordt is eerder ondanks Mij, dan dankzij Mij, want die Mij dat stelt niet veel voor, een aangekleede aap die kan praten.

Je bent zoveel dieper dan waar je je zorgen over maakt of waar je naar streeft of wat je denkt dat belangrijk is, dat het bijna pijn doet om peilloze diepte over oppervlakkige zorgen te horen praten, nogmaals niet dat het niet mag of dat het slecht is , maar je houdt Je-Zelf zo klein., peilloos suggereert het al, het is niet te peilen zo diep , hoe ruim, hoe groot je bent, sommigen oude filosofen zeiden zelf (ik heb niet veel met god) maar je bent eigenlijk god.